Diyarbakırlı olmak, bu şehirde doğmak bir suç değil, suçlu muamelesi yapılması ise büyük bir ayıptır bana göre. Ön yargılarla yaklaşılması ise bana göre büyük bir insanlık ayıbıdır. Özellikle devletin kendilerine sunduğu ayrıcalıkları kötüye kullanan bazı kimlikler, son dönemlerde kin ve nefret duygularını azdırmak adına düğmeye basmayı kendilerine görev bilmiş ve nefret tohumlarını ekmek adına her türlü imkânı seferber eder durumdadır diyerek mesajımı iletmek istiyorum ilgililerine.
Diyarbakır sokaklarının bir bölümü bazı zamanlarda normalleşmekte, hayat oluruna akmaktadır. Bu doğal akımın sonucu ticarette, denetlemelerde bu bölgelerde aynı normallikten devam etmektedir. Ne kadar normal görünse de anormallikleri de içinde barındırıyor bu manzara.
Bir insanın dilini, doğduğu rengi, ten rengini seçme gibi bir lüksü yoktur ve seçimsizlikten dolayı aşağılamaya da, hakaret etmeye de, küfürlerini sıralamaya da hiç kimsenin hakkı yoktur…
Aynı meslek, ayrı muamele
Geçtiğimiz günlerde sur içi esnafından alışveriş yapmak için Urfakapı semtinden giriş yaptım. Giriş esnasında görevli polis memuru gayet güler yüzlü ve nazik bir tavırla rutin kontrolünü yaptı ve iyi günler dileyerek Melikahmet semtinde bir esnaf arkadaşın yanına gidip alışverişimi yapıp döndüm. Ve yine çıkışta da Tekkapı semtinden çıkış yaptım tarz yine aynı nezaketle yapıldı. Hiçbir davranış tarzı anormal gelmedi bana tam aksine gayet nezaket içerikli diyaloglar yaşandı. Bu olması gerekendi ve herkes aynı tarzla karşılandı, uğurlandı.
Hiçbir hakaret, kalp kırma, gayri insani bir yaklaşım söz konusu olmadı psikolojilerin tepetaklak olduğu atmosferde, herkes sağduyulu ve insaniydi.
Öte yandan yine aynı gün şehrin Dicle Kent bölgesinde Ceylan Karavil Park AVM önünde trafik kontrolü vardı 01 Mart günü itibari ile. Orda ise yine aynı meslekten olan bir gurup kontrolleri sırasında vatandaşa hakaret ve küfür etmekten çekinmiyordu. Hatta zaman, zaman aşağılayarak, saldırı pozisyonları da olmuyor değildi.
Devlet ile millet arasında köprü olması gereken aynı kesimin iki farklı yaklaşımı. Neyin habercisi bu tezat, niye bu öfke, nedir bu kan davası dememek elde değil.
Olayı yaşayan genç 23 yaşlarında ve şöyle özetliyor yaşadıklarını: “Kontrole takıldım, ehliyetim yoktu ve aracımın da birçok eksiği vardı. Kontroller yapıldı ve cezam kesildi, aracım bağlandı, buraya kadar her şey normal. Anormal olan kısım ise şahsıma, aileme yönelik yapılan hakaretler, atılan küfürler yetmezmiş gibi birde dövme girişimi. Benim suçum neydi ki böyle muamele edildi? Aracımın tüm eksiklerini giderdiğim halde, aracımı teslim almak için gittiğimde tescil bölümünden bana bu aracı unut artık demelerinin bir gayesi mi vardı? Bilmediğim bir husumet mi vardı aramızda?” diye soru yöneltti muhatabı olmamama rağmen şahsıma. Sahi muhatabı neden böyle davrandı? Doğrusu bende merak etmiyor değilim!…
Ne tezat değil mi? Şehrin farklı iki noktası, iki farklı yaklaşım tarzı. Biri dost kazanırken, diğeri ne yapmanın peşinde!…
Saygılarımla
[email protected]
RSS
Facebook
Twitter
