Terörist: anneee! , polis: ha! Ha! Ha!

Geçenlerde ilkokul dördüncü sınıf bir öğrencinin basit kalem çizgileriyle, son yaşananları en net şekilde ifade eden ve iç dünyasını yansıtan bir resim elime geçti. Resmi, çocuklarımızın geleceği için paylaşmakta fayda görüyorum.

Resimde farklı noktalarda karşı karşıya duran iki karakteri canlandırmaya çalışmış. Boya kalemleriyle Cin Ali’ye benzeyen çizimine renk katarak hayatın görünen kısmına aktarmayı başarmış. Karakterlerden biri elinde silah bulunan ve karşısındakine ateş eden bir polis, diğeri ise elinde molotof olan ve polise atmaya çalışan, kimine göre bir kahraman, kimine göre bir terörist ve kimine göre de bir vatandaş.

Polisin silahından çıkan on yaşındaki çocuğun ifadesiyle “dikenli top” hedefte bulunan şahsı kafasından vurup kanlar içinde yere sererken, şahsın “anneeee” diye haykırışı ve devamında “seni çok seviyorum anne” diye resmi dillendirmesi; polisin ise yere serdiği, kafasına kurşun sıktığı ve kanlar içinde bıraktığı şahsın yaşadıkları karşısında “ha! ha! ha!” deyip bayıla bayıla sevinmesi, çocuğun iç dünyasındaki acının derinliğini de ortaya koymaktadır.

Özetle resmi birkaç cümleyle dillendirmeye çalıştım. Yaşananları ve bıraktıkları izleri resmeden bu çizimin, psikolojik ve sosyolojik yönleriyle irdelenmesi, analiz edilmesi oldukça önem arz edecektir.

Ülkemizdeki gelişmeler ve özelde bölgemizde sokağa çıkma yasağının ve çatışmaların yaşandığı, her an silah seslerin duyulduğu, gün içerisinde her iki taraftan onlarca insanın vurulduğu, savaş manzaraların yaşandığı ortamlarda çocukların psikolojik ve sosyolojik olarak etkilenmemeleri imkânsızdır. Ayrıca yaşananların aile ve arkadaş ortamlarında aşırı olumsuz yüklemeleri neticesinde, duymaması, görmemesi gereken konuları algılaması bu sorunları daha da artırmaktadır. Bu aşırı olumsuz yüklemeler en yakını ile en uzak ilişkilere ve iletişimlere sebep olmasına yol açabilir. Çocuğun ruhsal dünyasında yıkımlara neden olabilir. Bu sebepledir ki aile ortamlarında, dost meclislerinde, çay muhabbetlerinde, sessiz sedasız konuşulanları en iyi dinleyenlerin çocuklar olduğunu akıldan çıkarmamak gerekir. Çocukların yanında gelişi güzel, doğru olsa dahi konuşulmaması gereken konuların varlığı bilinmelidir. Küçük gözlerde, temiz yüreklerde, kocaman meydan savaşlarının yaşatmanın vebali çekilecek bir vaziyet değildir ve kimsenin de böyle bir şey yaşatmaya da hakkı yoktur.

Arzu edilen yaşananlarının bir an önce sonlandırılmasıdır. Çocuklarımızın hayal dünyalarında savaşın ve silahın yerine, kardeşliğin, barışın, huzur manzaralarının en güzel ve canlı renkleriyle yer edinmesidir. Hiç kimse yedi yaşındaki bir çocuğun yetmiş yaşındaki bir adamın gözleriyle hayata bakmasını murat etmez.

DİYŞAD Denetim Kurulu Başkanı

Mehmet Ali ÇOBAN

[email protected]