Diyarbakır’a Kimyasal Silah!!!

Normal bir süreçten geçmiyoruz. Yaşanılanları bir sokak çatışması veya sokağa çıkma yasağı olarak isimlendirmek çok basit kalır. Pazar günü olayları yerinde gözlemlemek için Diyarbakır’ın, Merkez Sur Mahallesi’ne en yakın noktalarda incelemelerde bulundum.

Sur Mahallesi, surlarla çevrili bir mahalle olup Diyarbakır’ın en eski yerleşim yeri, tarihi ve turistik mekânların ise yüzde doksan dokuzunun bulunduğu bir alandır. Hz. Süleyman Camii, Ulu Camii, Nebi Camii, On Gözlü Köprü, Gazi köşkü gibi tarihi mekânlar bu tarihi miraslarımızdan sadece bazılarıdır. Diyarbakır’da ekonomik canlılığın da en yoğun yaşandığı mekândır.

On günü aşkındır Sur Mahallesi’nde çatışmalar yaşanmaktadır. Halk perişan bir vaziyette yaşamını devam ettirmeye çalışıyor. Otuz binlere varan kişinin ise mahalleyi terk ettiği bilinmektedir. Canlı hikâyelere şahitlik ettik. On iki nüfuslu aileler bir evde yaşamakta. Bunların en temel ihtiyaçlarının karşılanmaması (ekmek, su…vs) savaş zamanlarını anımsatan hallerin resmidir. İlçenin girişleri, emniyet güçleri tarafından, tomalarla çevrilmiş. Havadan da aralıksız bir şekilde helikopterlerle denetleniyor. Dün itibariyle asker sevkiyatı başladı. Ağır silahların, tankların bölgeye sevk edildiği gelen haberler arasında. Duyumlara göre çevre illerden destek birlikler de bölgeye yönlendirilmiş durumda.

Anlatılanları ve yaşananları rüyamızda görsek inanmazdık. Hikâye anlatır gibi, düşman ülkeye saldırı gibi, hatta Suriye mi döndük neresi burası der gibi gelişmeler yaşanmakta. An itibariyle, Diyarbakır genelinde kepenk ve kontak kapatma ilan edilmiş olup şehirde, fırtına öncesi sessizliğe bürünmüş bir hava var. Okullar kapalı, servisler çalışmıyor.

Nerden buraya geldik? Çözüm süreci adı altında masalar kuruldu. Dağdan şehirlere PKK’lılar davet edildi. Topluma kazandırma faaliyetleri yapıldı. Konvoylarla şehirlere girişleri, bayram havasında gerçekleştirildi. Herşeye rağmen kan akmasın, analar ağlamasın, denildi.  ‘’Kardeşlik’’ gelsin, ‘’Barış’’ gelsin bu savaş bitsin vaatleri dillendirildi. Lakin dağdan inenler, şehirlerde devletin gözü önünde silahlandılar. Ara ara, Özerlikler ilan edildi. Devlet yıllarca dağlarda yürüttüğü operasyonları, şehre davet ettiği PKK’lılarla bu sefer şehir merkezlerinde sürdürmeye başladı.

Nereye doğru gidiyoruz? Şehirler, Surlar bombalanacak mı? Halepçe katliamı gibi kimyasal silahlarla kesin çözümlere gidilip asırlık hata ve hastalıklara sebep mi olunacak? Kardeşlik ve barış dilekleri en yakın mezarlığa mı gömülecek?

Ne yapmamız lazım? Devirilen masaların Millet Meclisi’nde, halkın gözü önünde, Oslo var-i entrikalardan uzak, muhaliflerin ve STK’ların da katkıda bulunmalarını sağlayacak bir şekilde ‘’amasız bir barışın’’ gelmesi için taşın altına ellerin değil, gerekirse gövdelerin gireceği bir davranış ve niyetin sergilenmesi kalıcı bir kardeşlik için en isabetli tavır olmuş olur.

Bin yıldan fazla aynı topraklarda yaşayan, bir babalı, iki analı bu vatan evlatlarının birbirlerine kurşun sıkmaları ne insaniyetle ne de Müslümanlıkla bağdaşan bir yaklaşımdır.

DİYŞAD Denetim Kurulu Başkanı

Mehmet Ali ÇOBAN

[email protected]